اثر حفاظتی عصاره عدس قرمز بر روی سمیت کبدی ناشی از تتراکلرید کربن در موش سفید کوچک

سابقه و هدف: عدس قرمز یک گونه لگومیناسه است که میتواند منبع مهمی از ترکیبات فنولی در رژیم غذایی انسان تهیه نماید. این مطالعه به منظور بررسی توان محافظت کبدی عصاره عدس قرمز در برابر آسیب کبدی القاء شده توسط تتراکلریدکربن در موش سفید کوچک انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 50 سر موش سفید کوچک نر بالغ انجام شد. حیوانات به 5 گروه 10 تایی تقسیم شدند. گروه یک سرم فیزیولوژی به مدت 10 روز خوراکی و گروه دو تنها در روز دهم تتراکلرید کربن (ml/kg1) به صورت داخل صفاقی و گروه سه تا پنج به ترتیب دوزهای mg/kg400، 200، 100 از عصاره به مدت 10 روز خوراکی و سپس 1 ساعت پس از آخرین تجویز، تتراکلرید کربن دریافت کردند. 24 ساعت بعد، نمونه های کبد و خون همه حیوانات جمع آوری و فعالیت سرمی آلانین ترانس آمیناز (alt)، آسپارتات ترانس آمیناز (ast)، آلکالین فسفاتاز (alp) و میزان لیپید پراکسیداسیون در بافت کبد اندازه گیری شد. سپس یافته های بیوشیمیایی با نتایج هیستوپاتولوژی تطبیق داده شد. یافته ها: تتراکلرید کربن باعث افزایش معنی دار لیپید پراکسیداسیون و سطوح آنزیم های کبدی گردید.تجویز عصاره عدس قرمز به طور معنیداری باعث کاهش فعالیت آنزیم های کبدی در مقایسه با گروه تتراکلرید کربن شد. موثرترین دوز، mg/kg 400 بود که باعث کاهش آنزیم های ast ،alt و alp از 15/12±43/341، 40/9±43/116، 21/9±43/243 به 32/14±12/242 (007/0p=)، 13/8±70/78 (002/0p=) و 13/8±70/78 (004/0p=) به ترتیب گردید. نتایج بافت شناسی نشان داد که تتراکلرید کربن توانسته منجر به بروز ضایعات کبدی و به صورت بارز نکروز گردد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عصاره عدس قرمز اثر محافظتی روی سمیت کبدی القا شده توسط تتراکلرید کربن را دارد.